YOZGAT

Anlatır dururlar seni; adın nedir, nereden gelir. Biliriz ki aslın Oğuzların “BOZOK”
koluna mensup Türkmenlerindendir.
Bir rivayet der ki Saray köyünden yukarı doğru kat kat yükselirmişsin göğe doğru.
Öyle heybetliymiş ki duruşun. “Yüz kat” demişler, zamanla “YOZGAT” olmuşsun. Aslında
şanındandır kat kat oluşun. Her katında şan şeref yüklüdür. Buna şahittir uzanıp yatan, vatan
uğruna can veren tüm şehitlerin.
Başka bir rivayet ise; aşiret Reisi çopur yüzlü Ömer Cabbar Ağa sürülerini otlatırken
Hızır (AS) çıkmış karşısına. Öyle susamış ki dili damağına yapışmış. Bir tas su istemiş. Lakin
Ağa’nın yanında su yokmuş. Tutmuş bir tas süt vermiş Hızır (AS)’a. Yüzü çopur olsa da
gönlü bolmuş, güler yüzlüymüş. İkramda kusur etmemiş. Gönül hoşluğu ile sütü ikram
etmesi, yokluk zamanında cömert olması Hızır (AS)’ın çok hoşuna gitmiş. Cabbar Ağa’ya
dönüp “Çobanoğlu, yozuna yoz katılsın, memleketinin adı “YOZ-KAT” olsun demiş.
Aslına bakarsan (Haşa) dili sürçmüş. “Özüne Öz kat” diyesiymiş. Çünkü biliriz ki özün de
sözün de birdir. Çıkmamıştır bu güne kadar topraklarından vatan haini. Özün katıksızdır.
Varsın isteyen istediğini söylesin. İsteyen Yüz-kat isteyen Yoz-kat desin.
Vatanım gibi kutsaldır toprağın. Lakin bilinmedi, bilinmiyor bir türlü kıymetin.
Altında yatan madenden bir dünya haberdar, herkes biliyor ne kadar olduğunu. Ama nedendir
bilinmez, bir türlü kurulmuyor tesislerin.
Yeryüzü şeklin belli; iki ara bir deredesin. Kaderin de şeklin gibi iki ara bir derede. Ne
sahip çıkıyoruz ne de vazgeçebiliyoruz. Allah’ım sana öyle bir sabır vermiş ki; İnşallah
sabrına yenik düşer kaderin. Sahip çıkan da olmuş elbet. Ama sana yetmemiş. Yetseydi ardı
arkası kesilirdi tüm göçlerin. Aklı eren varsa, fikri olan varsa susmasın söylesin. Sabır Taşı
değil ki güzel memleketim. Vallahi bir gün gelir sabır kalmaz çatlayıverir. İş işten geçmeden
haydi dostlar Yozgat bize küsmeden el ele verelim. Sağlıcakla kalın…
Erhan ÖZKAN